چهارشنبه 87 آذر 13 , ساعت 8:11 عصر
یکی از بهترین شیوه‌های تربیت، معرفی الگوهای موفق است.
الگو به کلیات و تئوری‌ها، روح و حیات می‌بخشد.
الگوی خوب، مردم را از رفتن به سراغ الگوهای بد باز می‌دارد.
الگوی خوب، دعوت و تبلیغ عملی است.
دلیل و فلسفه مجالس عزاداری امامان معصوم به‌خصوص امام حسین (ع) آن است که پرچم الگوهای ایمان و استقامت در تاریخ بر فراز باشد.
خداوند، بارها به پیامبرش دستور داده، نمونه‌های برجسته انسانیت را به مردم معرفی کند تا این الگوها به فراموشی سپرده نشود. در یک آیه می‌فرماید: ”یاد ابراهیم را زنده بدار“ و در آیه‌ای دیگر می‌فرماید: ”یاد مریم را زنده بدار.“
آری دیدن الگو، مطالب تصوری و ذهنی و شاید محال را به‌صورت عینی مجسم می‌کند.
قرآن درباره الگو بودن پیامبر اسلام می‌فرماید:
”همانا برای شما در (سیره) رسول خدا، الگو و سرمشقی نیکوست، (البته) برای کسانی‌که به خدا و روز قیامت امید دارند و خدا را بسیار یاد می‌کنند.
گرچه این آیه در میان آیات جنگ احزاب است، اما الگوبودن پیامبر، اختصاص به مورد جنگ ندارد، بلکه آن حضرت در همه زمینه‌ها بهترین الگو است. به چند نکته توجه کنید:
?) آیه با کلمه ”لقد“ شروع می‌شود که هم حرف لام به‌معنای قطعاً است و هم حرف ”قد“، یعنی قطعاً و حتماً پیامبر برای شما الگوست و در الگو بودن او شک نکنید.
?) کلمه ”کان“ به‌معنای ثبوت و دوام است. یعنی الگو بودن پیامبر در همه عصرها و برای همه نسل‌هاست.
?) به‌جای آنکه بگوید: ”رسول‌الله اسوه است“، می‌فرماید: ”در رسول‌الله اسوه است“ یعنی شما نمی‌توانید مانند رسول خدا باشید، ولی می‌توانید در لابه‌لای رفتار و گفتار و اخلاق او، برای خود الگوئی بیابید.
?) واژه ”اسوه“ در مورد تأسی و پیروی از دیگران در کارهای خوب به‌کار می‌رود. در قرآن، این کلمه، درباره دو پیامبر عظیم‌الشأن آمده است: یکی درباره حضرت ابراهیم (ع) و دیگری درباره پیامبر اسلام (ص). جالب آنکه اسوه بودن حضرت ابراهیم در برائت از شرک و مشرکان است ولی الگو و اسوه بودن پبامبر در همه امور است:
در مهربانی با زیردستان، گشاده‌روئی با مردم، مشورت کردن، اخلاص، ساده زیستی، تشویق به کسب علم، عبادت، استقامت، در گفتار و عمل، مبارزه با ظلم و ستم، نظم و انضباط، نظافت و بوی خوش، مساوات، همسرداری، محبت به کودکان و...
چنانکه نقش پبامبر در جنگ احزاب، الگوی فرماندهان است: هدایت لشکر، امیددادن، خندق کندن، مزاح کردن، شعار حماسی دادن، به دشمن نزدیک بودن و استقامت نمودن. حضرت علی (ع) فرمود: در هنگامه نبرد، خود را در پناه پیامبر اکرم (ص) قرار می‌دادیم و آن حضرت از همه ما به دشمن نزدیک‌تر بود.
الگو به کلیات و تئوری‌ها، روح و حیات می‌بخشد.
الگوی خوب، مردم را از رفتن به سراغ الگوهای بد باز می‌دارد.
الگوی خوب، دعوت و تبلیغ عملی است.
دلیل و فلسفه مجالس عزاداری امامان معصوم به‌خصوص امام حسین (ع) آن است که پرچم الگوهای ایمان و استقامت در تاریخ بر فراز باشد.
خداوند، بارها به پیامبرش دستور داده، نمونه‌های برجسته انسانیت را به مردم معرفی کند تا این الگوها به فراموشی سپرده نشود. در یک آیه می‌فرماید: ”یاد ابراهیم را زنده بدار“ و در آیه‌ای دیگر می‌فرماید: ”یاد مریم را زنده بدار.“
آری دیدن الگو، مطالب تصوری و ذهنی و شاید محال را به‌صورت عینی مجسم می‌کند.
قرآن درباره الگو بودن پیامبر اسلام می‌فرماید:
”همانا برای شما در (سیره) رسول خدا، الگو و سرمشقی نیکوست، (البته) برای کسانی‌که به خدا و روز قیامت امید دارند و خدا را بسیار یاد می‌کنند.
گرچه این آیه در میان آیات جنگ احزاب است، اما الگوبودن پیامبر، اختصاص به مورد جنگ ندارد، بلکه آن حضرت در همه زمینه‌ها بهترین الگو است. به چند نکته توجه کنید:
?) آیه با کلمه ”لقد“ شروع می‌شود که هم حرف لام به‌معنای قطعاً است و هم حرف ”قد“، یعنی قطعاً و حتماً پیامبر برای شما الگوست و در الگو بودن او شک نکنید.
?) کلمه ”کان“ به‌معنای ثبوت و دوام است. یعنی الگو بودن پیامبر در همه عصرها و برای همه نسل‌هاست.
?) به‌جای آنکه بگوید: ”رسول‌الله اسوه است“، می‌فرماید: ”در رسول‌الله اسوه است“ یعنی شما نمی‌توانید مانند رسول خدا باشید، ولی می‌توانید در لابه‌لای رفتار و گفتار و اخلاق او، برای خود الگوئی بیابید.
?) واژه ”اسوه“ در مورد تأسی و پیروی از دیگران در کارهای خوب به‌کار می‌رود. در قرآن، این کلمه، درباره دو پیامبر عظیم‌الشأن آمده است: یکی درباره حضرت ابراهیم (ع) و دیگری درباره پیامبر اسلام (ص). جالب آنکه اسوه بودن حضرت ابراهیم در برائت از شرک و مشرکان است ولی الگو و اسوه بودن پبامبر در همه امور است:
در مهربانی با زیردستان، گشاده‌روئی با مردم، مشورت کردن، اخلاص، ساده زیستی، تشویق به کسب علم، عبادت، استقامت، در گفتار و عمل، مبارزه با ظلم و ستم، نظم و انضباط، نظافت و بوی خوش، مساوات، همسرداری، محبت به کودکان و...
چنانکه نقش پبامبر در جنگ احزاب، الگوی فرماندهان است: هدایت لشکر، امیددادن، خندق کندن، مزاح کردن، شعار حماسی دادن، به دشمن نزدیک بودن و استقامت نمودن. حضرت علی (ع) فرمود: در هنگامه نبرد، خود را در پناه پیامبر اکرم (ص) قرار می‌دادیم و آن حضرت از همه ما به دشمن نزدیک‌تر بود.
نوشته شده توسط آیین2 | نظرات دیگران [ نظر]
