عنایت آقا اباعبدالله

روز سوم شعبان سال 78 که سالروز ولادت آقا ابا عبد الله است، دوستان به میمنت شب چهارم شعبان که سالروز میلاد آقا قمر بنی هاشم است، کیک پخته بودند و خودشان را آماده کرده بودند جشن ولادت آقا را برگزار کنند. من در خلوت، خطاب به حضرت قمر بنی هاشم گفتم:«آقا! من که روسیاهم، این بچه ها تلاش میکنند، ببینید! چگونه به عشق شما توی این بیابان برای شما کیک پخته اند، ما مدتی است هیچ پیکر شهیدی را پیدا نکرده ایم، فردا هم که روز ولادت شما بزرگوار است، این مقر هم که به نام خود شما است. آقا! شما خودتان عنایتی کنید؛ عیدی به این بچه ها بدهید» ما از فردای آن روز،یعنی از چهارم شعبان تا نیمه شعبان، در واقع طی یازده روز پیکر پاک یازده شهید را پیدا کردیم.                                                      سردار باقر زاده

استجابت دعا

غواص شهید
    زمانی، بچه ها در شلمچه پیکر یکی از شهدا را که از نیروهای غواص بود، کشف کردند، اما متأسفانه تا نزدیکی غروب آفتاب هر چه گشتند، پلاک آن شهید بزرگوار را پیدا نشد، پس پیکر شهید را همان جا می گذاریم، صبح دوباره برمی گردیم. صبح، یکی از برادرهایی که با ما کار می کرد، از خواب شب گذشته اش تعریف کرد و گفت:«دیشب خواب دیدم که یک غواص بالای خاکریزآمد و به من گفت، دلاور این جا چه می کنی؟ من گفتم دنبال پلاک شهیدی می گردیم، ولی پیدا نمی کنیم او گفت:همانجا را مقداری عمیق تر بکنید، پلاکش را هم پیدا می کنید» صبح که بچه ها پای کار برگشتند، همان جا را عمیق تر کندند و اتفاقاً پلاک شهید را هم پیدا کردند.                      بسیجی گمنام

فیض زیارت

حکایت اذان شهید
      74 بود که بازدلمان هوای خوزستان کرد ودر خدمت بچه های «تفحص» راهی طلائیه شدیم .علیرغم آبگرفتگی منطقه ،بچه ها با دلهایی مالامال از امید یک نفس به دنبال پیکرهای مطهر شهدا بودند وبالطف وعنایت خداوند ، هرروز تعدادی پیکر شهید را کشف و تخلیه می کردیم . یک روز تا ظهر هرچه گشتیم پیکر شهیدی را پیدا نکردیم... دل بچه ها شکسته بود. هرکس خلوتی برای خود دست وپا کرده بود،صدایی جز صدای آب ونسیمی که بر گونه های زمین می وزید به گوش نمی آمد، درهمین حین یکی ازبرادران رو به ما کرد و گفت:«صدای اذان می شنوم !»ما ضمن تعجب ، حرف آن برادر را زیاد جدی نگرفتیم تا اینکه دوباره گفت: «صدای اذان می شنوم ،به خدا احساس می کنم کسی ما را صدا می زند....»باور این حرف برای ما دشوار بود، بچه ها می خواستند باز هم با بی اعتنایی بگذرند، ان برادر مخلص این بار خطاب به ما گفت:«بیایید همین جایی که ایشان ایستاده بود را با بیل زیر و رو کنیم!» ما هم درست همان جایی که ایشان ایستاده بود را با بیل کندیم. حدود نیم متر خاک را برداشتیم، با کمال تعجب پیکر شهیدی را یافتیم که هنوز کارت شناسایی او کاملاً خوانا بود و پلاکش در لابه لای استخوانهای تکیده اش به چشم می خورد. قدر آن لحظات و توکل و اخلاص را فقط بچه های تفحص می فهمند...!      برادر ستائی  

شهید بی نام و نشان

شهداء این سربازان امام زمان (عج)در طول 8 سال دفاع مقدس با ایثار وفداکاری خود نام ایران اسلامی را زنده نگه داشتند


‌حجت الاسلام پناهیان در مراسم اختتامیه نمایشگاه انتظار لاله‌ها که در جوار گلزار شهدای همیشه جاوید شهداء و مرقد پاک و مطهر شهدای گمنام وردنجان استان چهارمحال و بختیاری برگزار شده بود،گفت:شهداء این سربازان امام زمان (عج)در طول 8 سال دفاع مقدس با ایثار وفداکاری خود نام ایران اسلامی را زنده نگه داشتند.

حجت الاسلام شیخ احمد پناهیان به عظمت نیمه شعبان اشاره کرد وگفت: درشب و روز نیمه شعبان خداوند عنایت ویژه به بندگانش دارد و به فرموده پیامبر رحمت ، خداوند رحمان از گناهان بندگان می گذرد.
وی از برپا کنندگان این مجالس باشکوه تجلیل کرد و گفت : یکی از راه های نشان دادن میزان ارادت به خاندان پیامبر اعظم (ص) برپایی اینگونه محافل و زنده نگهداشتن شعائر الهی است .
وی گفت: ما وظیفه داریم حماسه های جاوید شهدا رادر دفاع مقدس در قالب شعر وخاطره ، نوشتن کتب ازخاطرات رزمندگان و برگزاری نمایشگاه به نسل سوم انقلاب انتقال دهیم .
در ابتدای این مراسم فرمانده سپاه ناحیه شهرکرد باتبریک نیمه شعبان گفت : سنگرهای 8سال دفاع مقدس مملواز یاد وذکر امام زمان (عج) و ندای دلربای یابن الحسن یود.
سرهنگ پاسدارایوب زمانی ادامه داد:بسیجیان با خلوص نیت ازاسلام و آرمانهای والای حضرت امام خمینی (ره) دفاع کردند .
درحاشیه این مراسم مسئول نمایشگاه انتظار لاله‌ها گفت : به منظور زنده نگه داشتن نام ، یاد و خاطره شهداء به همت حوزه مقاومت بسیج ، نمایشگاه انتظار لاله ها در جوار قبور مطهر شهدای روستا و شهدای گمنام وردنجان استان چهارمحال و بختیاری همزمان با فرخنده میلاد با سعادت سومین امام شیعیان جهان سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و هفته پاسدار با حضور آحاد مردم و جمعی از مسئولین ، خانواده‌های معظم شهداء و بسیجیان افتتاح و در سالروز ولادت با سعادت حضرت بقیت الله الاعظم (عج) طی مراسم باشکوهی به کار خود خاتمه داد .
عبدالمجید کاظمی ادامه داد:هزاران نفر ازبرادران و خواهران از این نمایشگاه که شامل: نمادی ازقبرستان مظلوم بقیع ، بیت الاحزان ، خانه حضرت زهرا سلام الله علیها ، خرابه شام ، افزون بر یکصد تصویر از سرداران شهید ، شهدای گلگون کفن و رزمندگان اسلام در طول هشت سال دفاع مقدس ، دست نوشته‌ها و آثار بجای مانده از شهداء و ماکت عملیاتی والفجر هشت بود بازدید کردند .
حضور درگلستان شهدا وتجدید میثاق شهدا و مولودیه خوانی ، از دیگر برنامه این مراسم بود.

من که تو را خوب می‎شناسم، تو شاید برای آنها که من‏باب ثواب به زیارت اهل قبور می‎آیند گمنام باشی، همگی از کنارت بگذرند و بی‎توجه، چرا که نامت را در خاک ننوشته‎اند، چرا که سنگ قبرت از مرمر سفید نیست، قاب عکس نداری هیچ فانونسی بر مزارت نورافشانی نمی‎کند، حتی سنگ قبرت تنهاست که با آبی شستشو نگردید!
ولی من تو را خوب می‎شناسم، خیلی‎خیلی خوب تو برای من گمنام نیستی، نامت بسیجی است، شهرتت دریادل و پدرت حسینی‏.

من تو را بارها و بارها در هفت تپه دیده بودم، آنگاه که در صبح‎گاه‏ها با گروهانتان می‏دویدی، تیربار بر دوشت سنگینی می‎کرد اما لبخندت از چهره بیرون نمی‎رفت.

آن گاه که برای نماز وارد حسینیة گردان می‎شدی آرام و آهسته گوشه‏ای می‎رفتی، قرآن کوچکت را از جیب پیراهنت درمی‎آوردی و شروع به قرائت می‎کردی، خدا که با تو حرف می‎زد برمی‏خاستی و به نماز می‎ایستادی تا تو نیز با او راز بگویی. از دور حرکات لبت را می‎دیدم و اشک‏های متصل چشمت را که بی‎امانت کرده‏بود، برای اینکه کسی متوجه حالت نگردد پی‏درپی با گوشة چفیه‎ات گونه‎هایت را خشک می‎کردی.

آنگاه که نیمه ‎شب‏ها پهلو از بستر می‎کندی، فانوس آویخته از میلة چادر را برمی‎داشتی و بیرون می‎زدی، پوتین‎هایت را که همیشه در جای مخصوص قرارشان می‎دادی، بی‎ سر و صدا می‎پوشیدی من دیگر تو را نمی‎دیدم و فقط وقتی برای نماز صبح به حسینیه می‎آمدم چشمانت را خون گرفته بود، اما وقتی سلامت می‎دادم به رویم می‎خندیدی بگونه‎ای که انگار نه انگار که مدتهاست با حبیبت خلوت کرده و در دامنش میگریستی.

آنگاه که با رفقایت به مرخصی شهری میرفتی و وسایل حمامت را در چفیه سفیدت پیچیده بودی در کنار جاده خاکی منتظر تویوتا، ...

آنگاه که کمربندی از اتوبوس دور تا دور اردوگاه بعلامت فرا رسیدن کار، دلها را به شوق آورده بود، در میان بچه‎ها نبودی، در دل شیاری تنها در خودت سی کردی تو بودی و صفحه‎ای کاغذ و یک خودکار، تو و صفحه‎ای کاغذ و یک خودکار و ... خدا، او می‎گفت و تو می‎نوشتی، وصیتنامه آری وآنگاه که در نیمه شب شلمچه یا سحرگاه فاو یا صلوه ظهرمهران خمپاره‎ای در کنارت نشست تمام وجودت آتش شده بود درست مثل پروانه‎ای شعله‎ور از عشق شمع ساکت و آرام بر زمین افتادی و شدی شهیدگمنام.

پس تو گمنام نیستی. تو گمنام ندیده‎ای بیا تا نشانت دهم، موجوداتی در این دنیا هستند که همه نامشان در نانشان پیچیده که اگر نانشان را ببری دیگر کسی آنها را نمیشناسد...

مردانگی و شرف دیانت و ایثار، غیرت حسینی و زینب، امام و شهادت در دایرة محدود ایده آل هاشان محلی از اعراب ندارد، تمام عشقشان این است که ... اگر چه بقیمت شرف خود، ... و همین، زندگی برای آنها همین است بخدا قسم همین است به همین پوچی.

آری تو گمنام نیستی.

همه کودکان مظلوم فلسطینی تو را می‎شناسند، همه گرسنگان محروم آفریقا تو را می‎شناسند، همه مسلمانانِ در بند مصر تو را می‎شناسند، همه گلو‎های بریده خیابانهای کشمیر تو را می‎شناسند، همه ناله‎های پیچیده درسیاهچالهای بغداد و موصل تورا می‎شناسند، همه دریاها واقیانوسهای زلال تورا می‎شناسند، همه گلهای بهاری شبنم گرفته از سحر تورا می‎شناسند همه بغضهای ترکیده ازداغ، همة فریادهای درهم پیچیده در حلقومها

و مادرت نیز، تاکنون ندیده‎ای هر شب جمعه که به گلزار شهدا می‎آید یکراست قصد کوی شهیدان گمنام می‎نماید، بر سر هر قبری که نام و نشانی ندارد می‎نشیند و فاتحه‎ای می‎خواند اما اگر دقت کرده باشی به اینجا که می‎رسد بی‎اختیار اشک از چشمانش جاری می شود، آری او اینجا احساس دیگری دارد. بوی خون شیربچه اش را اینجا به خوبی استشمام می کند، اما خوش به حالت مه از میان این همه نام، نام گمنامی را انتخاب کردی.

ولی بدان ای دریادل که اگر گمنامی این است باید بدانی که از این گمنام‏تر هم دراین عالم بوده، می‎پرسی چه کسی؟ از خودش بپرس او اکنون در بهشت با شماست به او بگو که وقتی خواهرش بر جناز‎ه‎اش حاضر شد چه گفت؟

أأنت أخی؟ أأنت بن والدی! یا حسین

عاشق شهداء( < lang=js>document.write(CommAr[CC++]);
36)

+ عاشق واقعی آقا(عج)

اوج سالهای جنگ بود و تعداد زیادی شهید آورده بودن شیراز. برا تسلای دل خانواده های شهدا به آیت ا.. حائری پیشنهاد دادم که هر کدوم از علما و روحانیون برا خوندن تلقین چند تا از شهدا بیان و این مسئله رو تقبل کنن تا به خانواده های شهدا هم سر سلامتی گفته بشه.

روز تدفین دومین یا سومین شهیدی بود که رسیدم بالا سرش، اسمش " سید احمد خادم‌الحسین" بود. همینکه شروع کردم به خوندن تلقین؛ تو ذهنم اومد که مگه شهداء هم تلقین می خوان؟!! و مگه اونا احیاء عند ربهم نیستند؟ اما گفتم مستحبه و برا تسلای دل خانواده هاشون ایرادی نداره. داشتم شهادت به ائمه اطهار (ع) رو یک به یک می خوندم که رسیدم به نام صاحب الامر، حضرت امام زمان(عج)، همینکه اسم ایشون رو گفتم و همه به احترام اسم آقا(عج) بلند شدن، یه دفعه دیدم این شهید بزرگوار هم سرش رو به اندازه یه وجب از زمین بلند کرد و بعد مجددا رو زمین گذاشت، از تعجب خشکم زده بود. همه اونایی که دور و برم بودن و این صحنه رو دیدن هم مثل من متعجب بودن. گریه هیچ کدوممون رو امون نمی داد. دیگه نفهمیدم چی شد! حتی یادم نیست خودم از قبر بیرون اومدم یا کسی منو بیرون آورد.

بعد صد سال اگر از سر قبرم گذری
من کفن پاره کنم زندگی از سر گیرم

 
ادامه مطلب...

عاشق شهداء( < lang=js>document.write(CommAr[CC++]);
74)

+ عکس شهید گمنام!!!

قسمتی از وصیت نامه یک شهید:
اگر برای خداست، بگذار گمنام بمانم.....

عاشق شهداء( < lang=js>document.write(CommAr[CC++]);
58)

ادامه مطلب...